z zamiłowania do piękna
Przy okazji jeszcze z uchwyconych aparatem wyrobów, naczynia nie tylko ozdobne ale i użytkowe. Kubki bez ucha bo wbrew pozorom kubek trudno ulepić ale dokleić ucho to już prawdziwa sztuka, którą mam nadzieję, że już opanowałam i zaprezentuję w najbliższej przyszłości. Kubki wykorzystałam już podczas zimowych wieczorów pijąc wrzącą herbatkę z cytryną i malinowym sokiem. Myłam w zmywarce i wszystko gra. Więc mały sukces za mną.
Jeśli chodzi o wianki to nie potrafiłam oderwać się od kolorystyki ziemi i naturalnych materiałów. No chyba ten zielony trochę odbiega od reszty, ale jest nieco wielkanocny – jak przystało na czas – tuż przed świętami.
Zachęcam do obejrzenia.
Na razie wstawiam zdjęcia jedynie pojedynczych koralików bo takie udało mi się odnaleźć w aparacie. Niemniej jednak moje dzieła w postaci wisiorków, koralów, naszyjników, kolczyków pierścionków, bransoletek i broszek zarówno dla starszych jak i młodszych modelek są całkiem, całkiem. Przy wyrobie tych gadżetów musiałam zaopatrzyć się również w półfabrykaty do wyrobu biżuterii i opanować tę sztukę, choć nigdy wcześniej nie byłam fascynatką tego typu robótek. Nawet przez chwilę myślałam, że to nie będzie moje ulubione zajęcie – zbyt małe detale, za dużo klejenia (nie lubię zabawy z klejem), ale o dziwo widząc efekty swojej pracy coraz bardziej się nakręcałam i obecnie czerpię ogromną satysfakcję z tej aktywności.
Tutaj możecie obejrzeć przeróżne ozdoby świąteczne – motyw bożonarodzeniowy, wykonane z ceramiki. Mi najbardziej podobają się wianki, które powstały z ceramicznych odpadów. Przyklejone na wysuszonej trawie gwiazdki, aniołki i literki same w sobie nie były zachwycające. Wszystkie posiadają jakieś ubytki – trochę niedoszkliwione, trochę rozmazane, ale w zestawieniu z wiankiem prezentują się już całkiem fajnie. Wianki zakupiłam na giełdzie kwiatowej bodajże w 2016 roku. Wtedy miałam ambitny plan przygotować ozdoby świąteczne na nadchodzące święta. Ale zabrakło mi zapału i przechowałam je na strychu aż do ubiegłego roku. Teraz jestem nimi oczarowana i już mam pomysł na wykonanie wiosennych wianuszków z motywem kwiatów w pastelowych kolorach. Właśnie czekam na wypał i przebieram nogami z niecierpliwością i zaniepokojeniem co wyjdzie. Jeszcze trzeba dokupić wianki a potem wiosenne inspiracje zostaną wdrożone i opublikowane.
Po inspiracji aniołami (choć nadal jestem ich ogromną fanką i cały czas wracam do tych motywów) przyszła pora na renifery. Jak zaczęłam zabawę z reniferkami to miałam wrażenie, że przeszłam na wyższy poziom profesjonalizmu. Te ozdoby nie wydawały mi się już takie banalne jak aniołki czy inne zawieszki. Wyglądały dużo dostojniej, choć dzisiaj nabieram większego dystansu do tego co wtedy odczuwałam.
Nie wiem jak innych, ale mnie już na początku mojej zabawy w glinie zafascynowały aniołki. Szczególnie wdzięczna wydaje się praca w glinie w okresie przed zbliżającymi się Świętami Bożego Narodzenia. Wtedy przychodzą różne pomysły do głowy, co można ulepić aby wprowadzić się w okres świąteczny dużo wcześniej niż tylko końcówka grudnia. Proces robienia w glinie jest dosyć rozłożony w czasie dlatego dla “lepiaczy” czas świąteczny zaczyna się już jak w marketach po 1 listopada. No i oczywiście co jest najbardziej inspirujące – anioły -anioły – anioły.
Nawet gdy próbuję przypomnieć sobie moją pierwszą pracę w glinie i otóż niespodzianka był to ANIOŁ – trójwymiarowy, nie taki płaski jak prezentowane niżej ozdoby, ale stojący, łysy – bo włosy w piecu odpadły ale jakiż śmieszny a zarazem urodziwy – ANIOŁ.
